Size bu mektubu kurumunuzda eğitim almış olan oğlum adına yazıyorum. 2011 doğumlu oğlumun farklı davranışlarını 2 yaşında fark ettik. Davranışlarını araştırdığımızda otizm belirtileri gösterdiğini anladık. Tabii bu olayı üzüntüyle karşılasak da vakit kaybetmeden ne yapılması gerektiğiyle ilgili araştırmaya başladık. Bu durumla karşılaşan sizlere ilk olarak asla pes etmemelerini ve kesinlikle uzman kişilerden yardım almalarını rica ederim (…)

Sevgili aileler, şunu sakın unutmayın: bizim çocuklarımız asla diğerlerinden eksik değildir. Ben fazlası olduğunu düşünenlerdenim. Hepimizin evladı birer elmas gibidir. Fakat bizim çocuklarımız işlenmesi gereken elmas olduğu için onları usta ellere teslim etmek yapılacak en doğru tercihtir.

Oğlumun atipik otizm olduğunu öğrendik ve araştırmalar sonucunda yoğun bir eğitim sürecine girdik. Bu uzun yolda bize destek veren Lali ailesi ve bu kurumun değerli eğitimcilerine çok teşekkür ederim. Biz umutsuzluğa, yorgunluğa ve ümitsizliğe düştüğümüzde bize en büyük desteği onlar verdi.

Şu anda oğlum 8 yaşında ve 4. sınıf öğrencisi olarak normal okula eğitimine devam etmektedir. Kurumda aldığımız eğitim ve destek sayesinde 2 yıl sonunda oğlum mezun olarak hayata yeniden tutundu ve şu anda çok başarılı bir eğitim döneminde çok şükür.

Sevgili aileler, evlatlarınızın ellerinden tutun ve sakın bırakmayın. Çünkü onların en çok buna ihtiyacı var. Onların hayata tutunma süreci sizin onların elinden tutmanızla başlıyor. Ben bu süreçleri yaşayan birisi olarak acizane isteğim şudur: Kimse onlara sizin gibi bakamaz, sizin gibi gülemez. Siz hayatınıza onu merkez alıp kendisinin ne kadar değerli olduğunu hissettirin (…)

Son olarak çocuğuma kendi çocukları gibi bakan, o sevgiyi onlara aktaran Lali Ailesi’ne tekrar teşekkür ederim. İnşallah bizim gibi bütün aile ve çocukların umudu olmanız dileğiyle…